Μεταφρασμένο στα Αγγλικά από την Κόνστανς Γκάρνετ (1861-1946) , το έργο ανήκει στο κοινό κτήμα και βρίσκεται στον σύνδεσμο του Project Gutenberg CABBAGE SOUP.
"Λαχανόσουπα", του Ιβάν Τουργκένεφ (1818-1883)
Μια χωριάτισσα, χήρα, είχε έναν μοναχογιό, έναν νεαρό είκοσι χρονών, τον καλύτερο εργάτη του χωριού, και πέθανε.
Η κυρία που ήταν ιδιοκτήτρια του χωριού, ακούγοντας για το πρόβλημα της γυναίκας, πήγε να την επισκεφτεί τη μέρα της κηδείας.
Τη βρήκε στο σπίτι της.
Στεκόταν στη μέση της καλύβας της, μπροστά στο τραπέζι, και χωρίς βιασύνη, με μια σταθερή κίνηση του δεξιού χεριού (το αριστερό κρεμόταν άτονο στο πλευρό της), μάζευε από τον πάτο μιας μαυρισμένης κατσαρόλας μια νερόβραστη λαχανόσουπα και την κατάπινε κουταλιά-κουταλιά.
Το πρόσωπο της γυναίκας ήταν ρυτιδωμένο και συννεφιασμένο- τα μάτια της ήταν κόκκινα και πρησμένα ... αλλά κρατούσε το σώμα της άκαμπτο και όρθιο όπως στην εκκλησία.
"Θεέ μου!" σκέφτηκε η κυρία, "μπορεί να τρώει σε μια τέτοια στιγμή ... τι χοντροκομμένα συναισθήματα έχουν πραγματικά, όλοι τους!".
Και εκείνη τη στιγμή η κυρία θυμήθηκε ότι, όταν, λίγα χρόνια πριν, είχε χάσει τη μικρή της κόρη, εννέα μηνών, είχε αρνηθεί, μέσα στη θλίψη της, μια υπέροχη εξοχική βίλα κοντά στην Πετρούπολη και είχε περάσει όλο το καλοκαίρι στην πόλη! Εν τω μεταξύ η γυναίκα συνέχισε να καταπίνει τη λαχανόσουπα.
Η κυρία δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί, τελικά. "Τατιάνα!" είπε... "Αλήθεια! Εκπλήσσομαι! Είναι δυνατόν να μη νοιάζεσαι για το γιο σου; Πώς γίνεται να μην έχεις χάσει την όρεξή σου; Πώς μπορείς να τρως αυτή τη σούπα!'
'Ο Βάσια μου είναι νεκρός', είπε η γυναίκα σιγανά και δάκρυα οδύνης έτρεξαν για άλλη μια φορά στα βαθουλωμένα μάγουλά της. 'Είναι το τέλος και για μένα, φυσικά- μου σκίζεται η καρδιά. Αλλά η σούπα δεν πρέπει να πάει χαμένη- έχει αλάτι μέσα'.
Η κυρία σήκωσε τους ώμους της και έφυγε. Το αλάτι δεν ήταν ακριβό γι’ αυτήν.
Μάης 1878
(Η μετάφραση στα Ελληνικά έγινε από τη Νάγια Νομικού τον Ιούνιο του 2022)
